4 mei Dodenherdenking
Vandaag 4 mei een bijzondere dag. Elk jaar weer staan we even stil bij allen die vielen als gevolg van de brute oorlog(en). Normaal ben ik er niet zo bijzonder mee bezig. Dit jaar wel meer.
We waren in Hengelo Achterhoek waar een World Peace Flame groep actief is om de vredesgedachte uit te dragen. Men had dit jaar een speciale actie voorbereid. Voor een euro waren er in de plaatselijke bazaar waxinelichtjes te koop. De bedoeling was om er een waar ook ter wereld op te steken. Een foto van dit lichtje voor de vrede mocht men dan insturen naar de WPF Bronckhorst. De ingezonden foto’s zouden dan op hun website ( www.wpfbronckhorst.nl ) gezet worden.
We kochten enkele lichtjes. Mijn bedoeling was om een vredeslichtje op de begraafplaats van de GGzE “De Grote Beek” in het laantje van de Stolpersteine/ Struikelstenen te plaatsen. Tijdens WO 2 zijn er 24 Joodse patiënten van hier naar Westerbork afgevoerd. Overigens…tegen de zin van de directie daar. Twee van hen zijn daarom opgepakt en naar kamp Vught gebracht! Helden.
Vanmiddag ben ik gegaan. Het was er stil. Ik was alleen. In alle rust kon ik mijn vredesboodschap ontsteken. Ik maakte een paar foto’s om die naar de WPF-groep te versturen. Ik liep daarna het BREINPAD * (Heinsel 83) over het Landgoed De Grote Beek. Mooi om weer eens de kunstwerken van de bewoners en hun gedichten te bewonderen. De zon scheen volop. Ik kocht in het ontmoetingspunt een ijs om die op mijn gemak bij het laantje struikelstenen op te likken. Ik was gedwongen om eerder op een boomstam te pauzeren. Ik zag op afstand dat er in het laantje een groep mensen bezig was. Zeker een herdenkingsceremonie….4 mei.
Ik heb me bij hen gevoegd. Er werden verhalen verteld en een gedicht voorgelezen. De groep was ongeveer 20 personen groot. Ieder kreeg op een zeker moment een witte roos om die bij een naamsteen te leggen. De naam van de inscriptie werd luid opgelezen. Terwijl deze ceremonie aan de gang was pakten donkere wolken zich samen. We zongen nog een lied toen de eerste dikke druppels vielen. Enkelen zochten een veilig heenkomen. Ik had even verderop mijn fiets met regencape staan. Ik werd nat. Twee van de organiserende dames ook. Samen onder mijn cape vertelde ze dat ze elk jaar op 4 mei de gedode Joden hier herdachten. Ik vertelde dat ik eerder vanmiddag daar een WPF-lichtje had opgestoken. Ze zei dat ze inderdaad het waxinelichtje had aangetroffen en even opgeruimd. Ze gaf het mij terug.
Ondertussen kletterde de regen en op weg naar huis kreeg ik er nog de volle laag donder en bliksem overheen. Doornat kwam ik thuis, Wat ik overhield was een goed gevoel dat ik een bijzondere Dodenherdenking had meegemaakt. Ik hoefde me niet digitaal in te schrijven en me op de Dam met een QR-code gefouilleerd toegang te vragen.
Hein 4 mei 2024